9
Yorum
25
Beğeni
4,7
Puan
196
Okunma

Sanırsın dünümün şehri afı mümkün olmayan günahlar işlemiş,
Her sokağına darılmışcasına sönmüş sokak lambaları altında,
Yarınlardan umudumu kesmişcesine yürüyorum meçhule...
Ne şehre esen özlem rüzgarı var nede beni tutan be usta,
Her sokağında kaybolup duruyorum dönüp başa geliyorum,
İçimi acıtan sızıyla yorulmuş bedenim savaşamıyor çaresizim...
Geceler asi gündüzler ise kısa be usta bilinmeze tükeniyorum,
Sol yanımın ızdırabına gözlerim yaşlar döküyor dirhem mecalim yok,
Cennet bildiğim ömür ile cehennem yaşam arasında kaldım be usta...
Kırılmış etrafa saçılmış cam parçaları misaliyim ellerim aciz toplamaya,
Ölüm çizgisi lanet yalnızlığımın viranlığına şavki düşmüş ay eşliğinde,
Yarasalar şahitliğinde sitemler savuruyorum sevda denilen o belaya...
Osman Dastan © 05 / 10 / 2025. 02 : 50
5.0
92% (11)
1.0
8% (1)