Gittiğim sahilin birinde gün yenilmişti bir akdeniz akşamına,
Sanki ilk kez bir gelin edasıyla mas maviye bürünmüştü sema,
Özlemin şarkısını çalarcasına hafiften bir yel esiyordu geceye,
Martıların suskunluğuyla bize eşlik eden yakamozlar şahitliğinde,
Burukluğun cemresi düşmüş yüzümüzle raslamıştık bir birimize...



Meftunu olduğum cihana bedel saydığım an son bulmasın diye,
Ansızın gök yüzünde belirleyen yağmurun habercisi kara bulutlara,
Sararıp solmadan mevsimler yere düşmeden bahtsız yapraklar,
Ürkek bedenimle titreyen ellerimle bütün nefesimi içime çekerek,
Ömrümün boşluğu mehtapla örtülü kalsın diye bağırasım vardı...



Niyahet vakit çalmıştı yorulmuş gece yarısına ürkek bakışlarımızla,
Düşünmeden zamanla dökülecek göz yaşlara masalımsı anılara,
Dilden dökülen nağmelerle sığınmıştık bir birimizin beden sıcaklığına,
Avuçlarımızda biriken suyu içen serçeler misali ter olup akmıştık tene,
Bilemezdik’ki bu bize kaderimizin bir oyunu söken şafakla son bulacak...

Osman Dastan © 03 / 10 / 2025. 05 : 50