Yarım Kalan Şehir

Giderken ardına bakmadın bile,
Sustu sokaklar, sustu hece.
Bir zamanlar bahardı gözlerinde,
Şimdi kış oldum, buz kesince.

///

Kalbim seninle bir ülkeydi,
Her köşesi umutla doluydu.
Sen çekip gidince yangın sardı,
Ne bayrak kaldı, ne sancağı durdu.

///

Ben seni suçsuz günüm sandım,
Alnıma yazılmış en temiz andım.
Ama sen kaderi tersine çevirdin,
Beni günahkâr, sabıkalı bıraktın.

///

Adımı sokaklara fısıldadın,
“Sevdi, kaybetti” diye anlattın.
Oysa ben sadece bir kalp vermiştim,
Sen onu taş gibi kırıp attın.

///

Şimdi her gecem bir mahkeme salonu,
Yargıç yıldızlar, şahit ay ışığı.
Sanık kürsüsünde yalnız ben varım,
Suç: Seni sevmek, ceza: Ölüşü.

///

Yaralarımla konuştum uzun uzun,
“İyileşir miyiz?” dedim, sustular.
Belli ki senin açtığın izler,
Bir ömür kanayacak, anladılar.

///

Düşlerimde hâlâ izlerin var,
Bir bakışın, bir sözün, bir hayalin.
Uyanınca anlıyorum yeniden,
Her şeyin yalan, her şeyin sahte.

///

Geri dönme, yolun kapanmış,
Küller içinde sevda yanmış.
Ben artık senden geriye kalan,
Bir gölge, bir enkaz, bir yarım kalmış.

///

Ve bil ki,
Bir gün kendi yalanlarında boğulacaksın,
Beni değil, kendini kaybedeceksin.
Çünkü ben yıkılsam da küllerimden,
Seninle değil, kendi kendimden yükseleceğim

///

Ozzy07 - Siyah_Kalem