İSTEMEM

Benim acımın üstünde gururla duranları
Yara açıp sonra “geçer” diyenleri
Ölüm kadar soğuk bakışlarla büyüyen,
Göz göze geldiğinde yüzünü saklayanları istemem.

Beni var ederken yokmuşum gibi davrananları
Her sözünde ayrı bir zehirli ok gibi vuranı
Kalbime sığmayan bir sevgiyi pazarlayanı,
Dost gibi görünüp içten içe yakanı istemem.

Çünkü ben çok düştüm,
Düşerken elimi tutmayanı gördüm.
Çığlığım göğe değdi,
Ama yere düşen sesime kulak tıkayanı gördüm.
Şimdi hiçbir özürle kapanmaz bu yaralar,
Ben bittikten sonra gelenleri istemem.

Ben, acının içinde direnenleri
Susarken bile gözleriyle konuşanları
Düşsem de “kalk” diyeni değil,
Benimle diz çökeni isterim.
Yolum karanlıksa elinde ışık taşıyanı,
Ama o ışığı yalnız bana değil, gönülden herkese sunanı isterim.

Ben yalanla kurulmuş sevgileri
Menfaatin hükmünde büyüyen dostlukları
Kırıldığımda susmamı isteyenleri,
Ama kendileri bağırdığında beni susturanları istemem.

Ben, yüreğiyle yaşayanları
Çıkarı için değil, sevdası için yanıp kavrulanları
Ölüm kapıma geldiğinde bile,
Avuçlarımda elleri kalanları isterim....

Öyle işte...

S.K.