0
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
134
Okunma
Kastım yok,
Bir kayboluşun başındayım sadece,
Sıralı ölüm gibi
Dert yağıyordu üstüme,
Kendinden bir haberdi yaşamak,
İçinde yığınla insan sinsilesi,
Çoktan gönül hapishaneme,
Sığdırdım hepsini,
Sağanak gibi yağmıyordu iyilik,
Dağ, taş insan olmak için,
Cahilce sıraya girmiyordu,
Bizden başka sırtına alan yoktu,
Bu ağır nefis yükünü,
Zordu, güç bela taşıyorduk,
Bin pişman bir ağırlık omuzlarımızda,
İnsan olmanın beton yükünü,
Kafamızın içinde yaşıyorduk,
Kimi zaman bir Kerbela,
Kimi zaman Cennet-i Ala,
Sır gibiydi çözemedik ruhu,
Ruh ise kendinden emin nefer gibi,
Bu ağırlığın hafif esintisi,
"Ey insan senden öte ben vardım,
Beni sen seçtin,
Yine sen,
Sen, seni yine,
Sen seçeceksin...
5.0
100% (3)
