Sonbahar kokusu sardı çevreyi;
Hazânın sesini duyuyor musun?
Kuşlar çığlık kanat geçti yöreyi,
Sen mahmur gözlerle uyuyor musun?

Karınca koşarken son bir gayretle,
Cırcır böcekleri fasıl geçiyor.
İnsan olan bakar buna ibretle,
Zamandan mevsimler nasıl geçiyor.

Her şeyde tekâmül; gidiş ve dönüş,
Bir hadde göredir oluşan denge.
Bu denge sonunda başlarsa sönüş,
Bahar müjdesiyle döner âhenge.

Her yıl kış mevsimi yaşar ömrümüz,
Yoksa bir sonranın başlangıcı mı?
Bakarsın son deme koşar ömrümüz;
Bilmezsin yüreğe düşen, sancı mı?

Bir büyük nehirde akıntıdasın,
Çıkış yolu için yüzmeyi öğren.
San ki bir depremde, yıkıntıdasın;
Yaradan’a dayan, hayata diren...

09.09.2016
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan