Şiir Adı: İhtiyacımız!..
Şairi: Enver Özçağlayan
Yorumu Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi – namı diğer Celil ÇINKIR

Enver Özçağlayan üstadımın bu şiiri, bir feryadın değil; bir millet vicdanının yüksek sesle okunan manifestosudur.
Halkın içinden yükselen sancıyı, toplumsal yaraların kanayan yerlerini ve adalet terazisinin bozulmuş ayarını hamasi bir dilin ateşiyle dile getiriyor.

Şiirin her kıtasında şu mesaj öne çıkıyor:
Zulüm gölgesinde büyüyen servet, gün gelir kendi ağırlığıyla yıkılır.
Şair, Karunlaşan zihinlere, tiranlaşan gönüllere seslenirken, yetimin hakkını unutanların aslında kendi geleceğini kararttığını hatırlatıyor.

Bir yanda yoksulluğun yıkıntısı altında ezilenlerin gözyaşı,
öte yanda saraylar kadar büyük bir umursamazlık…
Ve tam bu uçurumun ortasında şair, toplumu bir arada tutan o eski kudretli harcı hatırlatıyor:
Millî birlik.

Bu şiir, hem uyarıdır hem diriliş çağrısıdır.
Halkın vicdanından doğan bir “yeter artık” nidası gibidir;
öfkesi de yerinde, merhameti de yerinde, sorumluluk duygusu da omuz omuza. Selam ediyor ellerinizden öpüyorum

Vesselam.
“Adalet zayıfladığında, toplumun en güçlü direği bile yıkılmaya mahkûmdur.”