2
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
195
Okunma
Benliğimizden uzaklaştıkça..
Prangalar vuruldu ayaklarımıza da biz yine hududu zorladık ..
Ve en nihayetinde kendimizi kaybettik.
Kendini kaybeden hakikate erişebilir mi hiç?
Bu sefer de menfaatlerimize hakikat gömleği diktik.
Attığımız her dikişte hakikat kendini hatırlatsa da.
İhtiraslarımız usanmadan unutturdu bize.
Beceriksiz bir terzi çırağı gibi ..
Ellerimizi iğneleye iğneleye diktik.
Lakin deryaları damlalara,sonsuzluğu faniliğe sığdırabilmek ne mümkün!
İlk yırtığı vicdan açtı.
Ardından ahlak,akıl, merhamet,aşk...
Biz bedbahtlarsa zulüm , riya,nifak kumaşlarıyla..
Yamalamaya kalkıştık yırtıkları.
Varlığın yırtığını yoklukla yamalamak gibi.
Beyhude bir gaye edinip ömrümüzü bu uğurda hoyratça tükettik .
Üstelik asıl terzinin biz olmadığını bile bile.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz