"KIRDIM KALEMİ BU GECE"
Kırdım kalemi bu gece
Sana dair ne varsa sustu içimde
Bir heves,bir umut,bir yemin belki
Hepsi kırıldı,düştü kelimelerle birlikte

Yazacak sözüm kalmadı artık
Ne sana dargınım,ne kendime kırgın
Sadece çok yorgunum hayattan
Aşkı taşımaktan omuzlarım ağrıyor yıllardır

Sayfalar bana bakıyor çaresizce
Ne başı var satırın,ne bir son hece
Sana gelmeyen yolları çizmişim yıllarca
Meğer kalem değil,ben tükenmişim aslında

Bir kalem kırılır da,susar mı kalp?
Susmaz, ama bağırmaz da…
Sadece içine konuşur insan
Ve kendi sessizliğinde boğulur usulca

Ben sana en güzel şiiri yazacaktım oysa
Bir ömürlük mısra saklamıştım kenarda
Ama kader sayfayı buruşturdu ansızın
Ve bıraktı beni o kırık kalemle baş başa

Bir zamanlar kalem elimdeydi dimdik
Yazardım sana özlemle,aşkla, inatla
Ama şimdi ellerim titriyor boşlukta
Çünkü kalem kırıldı,yürekle birlikte çatladı aslında

Ne çok sevdim,ne çok bekledim
Ne çok sustum her gidişine rağmen
Ama bu gece,ilk kez ben gittim
Kalemimi kırarak terk ettim her şeyi…

Kırdım kalemi bu gece canım,
Ama yüreğimi kıramadım,ellerimi susturamadım
Çünkü seni yazmak içgüdüsel gibi içinde
Ve sevdam, hâlâ kalem tutuyor gizlice

05.06.2025