Zamanın ve mekanın durduğu
Elektriklerin aniden kesildiği an
Kabir karanlığa gömülürken
Tanrının eli kucaklar seni...
Sevgiliye uzanan eller gibi

Tövbe kapısında bekler seni
Azrail’in ölüm fermanı yırtılır
Ölümsüzlüğe hoş geldin der
Tanrı seni sonsuz sevgisiyle kucaklar
Bu can hiç ölmeden dirilir mi

Her şey bir sonun başlangıcıdır
Ölüm sevilmese de seni arar da bulur
Bir gün sevmediğin de sever seni
Dört kollu salacakta mezar taşında
Seven sevmeyen dostlar bizi hatırlasın

Bak Sonbaharlar yaprak dökümü
Kışlar aniden ölüme hoş geldin der
Zamanla saçlar ağarır , beller bükülür
Hoyrat acımasız bir sızı kalır yüreğimde
Bilen-bilmeyen dostlar bizi hatırlasın

Sevgi üstüne yaratıldı tüm varlıklar
Sevgiyle döner bu sonsuz evrenler
Milyarlarca yıldız sana göz kırpar
Neden bana dönüp bakmazsın diye
Seven, sevmeyen dostlar bizi hatırlasın