İPEKSİ YALAN

Nasılsın demek adettendir, hep dilin ucunda durur
Çengele asılmış, meşin bir torba gibi
İçinde, işe yaramayan, iki tane tüylü sözcük
Otomatik, hazneye sürülmüş bir fişek misali
Birazda sırıtarak ateşlediğimiz cevap
Hamd olsun! İyiyim

Filhakika öyle midir?
Bu, gönderiye hazır; önceden paketlenmiş bir yalandır aslında
Aynı içeriğe sahip düğün davetiyesi misali
İsimler değişir
Rüyada su içmek gibidir, susuzluğun geçmez
Hani, insan bazen çaresiz kalınca hayaline sarılıp teselli olur ya, öyle bir şey

Ne bileyim
Kurşuni rengiyle ümit verip yağmayan bir bulut gibidir mesela
Mesela, ölümcül bir hastanın yatağını çiçeklerle dunatmak gibidir
Yinede, başı okşanan çocuk gibi sevinir insan

Nasılsın? Diye sorup
iyiyim, ya sen? Diye cevaplamak
Bütün dünyada teşrikimesai ile yürütülen ortak paydadır
Kimsenin yadırgamadığı da ondandır
Nasılsın, diyenin umrunda değilsindir aslında, nasıl olduğun da!
Yüreğindeki buz dağları üşütmez, güneşin ısıtmaz hiç kimseyi
Onların da olduğu gibi
Çünkü/sü
Aklın oturduğu ser de, nefsin durduğu yerde
iyi olamaz insan.
Her zaman iyi olmak, yaratılışın hakikatine münafi
Hikmet-i Rabbani’ye zıttır.
Hakikat-ı hâl, bu minval üzeredir
Yinede, nasılsın demek, sadakat hurcumuz
İyiyim, demek insani burcumuzdur

Ama nasılsın derken, bu sözcüğü köpeğimizi sevdiğimiz kadar sevelim
Kedimizi okşadığımız kadar okşayalım
Okşayalım ki gönlümüzden sevgi ağsın
Sevelimki üstümüze rahmet yağsın