Vakit çalınca bize sevdaya söz vermiştin üzmeyecektin,
Ölüm ayırmayana kadar terk edip gitmeyecem demiştin,
Ne oldu sana sevgilim nazarmı değdi verdiğin onca sözlere...


Hani beni acılara emanet edip ayrılık yeliyle savruldun gittin,
Eserin sevda harıyla yanan yüreğim hala sen cehennem yeri,
Dilerim cana can veren yüce tanrıdan sende yanarsın ben gibi...


Canım sevdiğim dediğin o gecelerde tutuklu kalmış bedenim,
Sen anı mutluluklara akan bahar sayıp gülüp eğleniyor iken,
Ben el ele gezip dolaştığımız sokaklarda ararım bir tutam teselli...



Dilerim ömrüne hazan değsin hüzün yağmur olup üzerine yağsın,
Pişman olup viran eylediğin sokağıma yüzsüzlüğünle geri dönesin,
Kapıma dayanasın gözlerin yaşlı önümde diz çöküp yalvarasın...


İşte o an ayrılık fırtınasıyla yorulan gecelere dost güne yabancı ben,
Bir daha kanarsam o şeytansı bakışlarına selalar benim için okunsun,
Dönüp kirlenmiş suratına tükürmezsem vakit taş’sız mezarım olsun...

Osman Dastan © 27 / 09 / 2025. 04 : 25