Neylesin mevsimlere esmeden son hazan,
Çemenine ayrılık cemresi düşmüş saye-i gül,
Bekler,mi azap içindeki kul baharı durur iken,
Narin boylu dalında açan sümbül,
Kime,dır bu figanın bu feryadın,
Diye sorma ey deli divane hal bilmez bülbül...



Görmezmisin’ki vakitsiz sevdamın dağlarının,
Doruklarına yağmış karı gizlenmiş izleri,
Yüreğime göz yaşlarımla yazılmış kaderimi,
Ne çare yok iki kelam ile selamı,mı benden alsın,
o beni küle döndüren yalnızlığa savuran,
Yare götürecek bir kimse ah bir kimse ey bülbül...



Gel eyleme zülüm benim ağam bir nefeslik otur yanıma,
Dinle benim paşam dinle benden dermansız sevdamın acısını,
Kulun kölen olayim ey bülbül sonra kalk git haber eyle o yare,
Yetmedimi leyla olup beni mecnun saydığı,
Yaradan aşkına bir seher vakti geli versin dindiri versin,
Şad olmaya hazırı amade söz dinlemez yüreğimin ızdırabını...

Osman Dastan © 21 / 09 /2025. 04 : 50