Eski zaman yılları, herkesin hayvanı var
Atla, eşek ve katır, gerisi sığır, davar

Hayvanlar idrâr yapar, göl oluşur sonradan
Bir sinek hem de sivri!, uçuyorken oradan

Bir saman çöpü düşmüş, idrarın ortasına
Hafifte rüzgâr eser, gidermiş rotasına

Bizim sivrisinekse, bu çöpe konuvermiş
Çöp hareket ettikçe, kendince şöyle dermiş;

“ – Şu deryâ dedikleri, burası olsa gerek
Gemi dedikleriyse, bu bindiğim ot direk,

Kaptan-ı deryâ ise, ben olurum herhalde!..”
Öyle böbürlenmiş ki, durum iş bu mihvâlde

İdrârı deryâ sanmış, samanıysa bir gemi
Sivrisinek kendince, böyle sanır görkemi

Saman çöpü, idrarda!.. birde sen tavır takın
Kaptan-ı deryâ olmuş, sivrisineğe bakın!..
…

İşte dostlar çoğumuz, bu sineğe benzeriz
At idrârı üstünde, saman ile gezeriz

Kendimizi idrârda, kaptan-ı deryâ sanır
Böbürlenip sevinen, elbetteki aldanır

Bu kıssadan hisse şu, kibirli olmayalım
Göle dönen idrarda pislikle dolmayalım…

Kadir Çetin 11.11.08 Nazilli