Yedi kapılı bir şehirdeyim,
Her kapıda bir duygu, bir sır...
İlk kapıda aşkın ateşinde yanan,
Son kapıda ilhamın izinde yürüyen,
Bir ben, bir de sonsuzluk.
​Gözlerin, bir denizin derinliği kadar bilindik,
Ellerin, bir rüzgarın dokunuşu kadar tanıdık...
Sanki bin yıl önce tanışmışız,
Bin yıl sonra buluşmuşuz gibi...
​Şöhret bir yalan, aşk bir yalan,
İlham ise sonsuz bir gerçek...
Bir dize, bir kelime, bir nefes...
Bin yıllık bir sabırla işlenen,
Bir şiir kadar gerçek...
​Bu dünyada her şey bir yalan,
Yalnızca bir şiir kadar gerçek...
Ve sen, o şiirin en güzel dizesi,
En derin anlamı,
En güzel gerçeği
Heyecanla Dokunan İlham
Gözlerimde bir ışık titrer,
Okudukça büyür hayranlık.
Kalbimde fırtına, rüzgar,
Her mısrada sevda, her dizede aşk.

Sabırla işlenmiş kelimeler,
Zamanın ötesinden gelen ilim,
Şöhretin değil, ruhun yankısı,
Her harfinde bir yıldız parıltısı.

Duygular öyle yoğun ki,
Kelimeler yetmez anlatmaya,
Bir nefeste doğar ilham,
Bir ömürde sürer bilgelik.

Aşk, heyecan ve şöhretin gölgesinde,
Kalemim titreşir, sayfa canlanır.
Sen okudukça, hissettikçe,
Şiir kendi kalbine dokunur,
Ve sen, onun sonsuzluğunda kaybolursun.