Önce yalnızlık vardı,
Bir akasya ağacının gölgesinde,
Otururken sevdim seni,
Kimse elimden tutmadı,
Dallarına kuş konar,
Birdaha susmazdı,
Kanında sonsuz şefkat vardı,
Ne kadar da çok sevmiştim seni,
Hergün döker içimi,
Gözyaşlarımla sulardım o koca ağacı,
Ne de olsa seviyordum ya seni,
O hiç gözyaşıma bakmaz,
Sevgi dağıtırdı teselli babında,
Olmaz demedi birgün bile
Olmayacağını bile bile,
Önce yalnızlık vardı,
Sevdiğim o akasaya ağacı ve sen,
Şimdi uzaklarda bir umudsun
Bana gülümseyen,
Cemre düştü yine sonbahara inat gönlüme,
Önce yalnızlık vardı,
Sonra sen ve birde aşkın ebedi hatıran.