5
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
215
Okunma
Akşam olduğunda soyup zamanı üstünden
Kilitli bir çantaya astı koleksiyoner
Zamanı hapsetmeden önce
Tek tek tozlarını aldı saatlerin
Cam saatinin buğusunda
Gözlerini ovup durdu bir müddet
İçinde tutuklu anıları yokladı
Ufacık bir pencereden umuda uyandı
Yeryüzünü karıştırıyordu bir sürü görünmez el
Zehir zemberek işliyordu köstekli saat
Zihinleri sarsan o tekerrür;
Bizim işimiz, ıslah etmek diyordu
Kadranın altı üstüne geçmişti
Derisi dökülüyordu karanlığın
Akrebin kaçışı
Yelkovanın dansına karışıyordu
Koleksiyoner
Saatlere işlenmiş keder ve sevinçlerini
Evirip çevirip
Yeniden kuruyordu
Artık çok iyi biliyordu;
Sadece sevince
Bütün zamanların durduğunu
ŞuLeCan
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz