Âlemde her ne var ise aşk ile var yine,
Cânân için yanar gönül, hûn ile pâk yine.

Her demde aşk ateşiyle dil ü derûn yanar,
Bir nûr-i ezel içre döner devr-i çark yine.

Âvâz-ı bâd-ı sabâ rûha dokundukça,
Secdede yıldız iner, göğe çıkar şark yine.

Gözümde yaş dökülür, hicr ile doldu cihân,
Âh u figân içinde yanar şem‘-i zâr yine.

Sahrâ-yı gamda yanan âşıkı serâp alır,
Kördüğüm açılmadan biter ömr ü bâk yine.

Cân vermek isterim aşk yolunda cânân’a,
Fedâdırım yoluna, n’eyleyeyim fark yine.

Dildâra vuslat uman âşık olur bî-haber,
Her nefes ümid ile yanar bir çerâk yine.

Mansûr gibi meydânda aşk ile dara var,
Sırlar açar gönülde o cânân ıydâk yine.

Ezelden âşık olan, mâyâ-yı bekâ bulur,
Fânî cihân içinde du‘âdır mübâk yine.

Hak nurudur gönüle her demde nüzûl eden,
Sırr-ı tecellî ile yanar dilde şevâk yine.

Bir bâde-i muhabbet içtikçe olur safâ,
Meyhâne-i hakîkatte coşar iştiyâk yine.

Ârif olan bilir ki bu cân da fenâ içre,
Bâkî olan cemâle döner her idrâk yine.

Mescidde secde eden, dervîş-i hakîkîdir,
Her rükûda kalbinden geçer aşk-ı Hakk yine.

Mansûr’un “Enel-Hakk”ı meydâna düşen nidâ,
Hak yoluna girene olur bir ufâk yine.

Sultân-ı aşk yolunda tâc u livâ bulunmaz,
Dervîşe tek külâhı yeter, bir hirâk yine.

Her demde zikr-i Hakla gönül dolup taşınca,
Gözlerden âb-ı çeşm akar, kalb olur pâk yine.

Fatih Dişbudak


Anlamı


Âlemde ne varsa yine aşkla vardır,
Sevgili için yanar gönül, kanla arınır yine.

Her an aşk ateşiyle yanar kalp ve gönül,
Ezelî bir nur içinde döner devran yine.

Sabah yelinin sesi ruha dokundukça,
Secdede yıldız iner, göğe çıkar şarkı yine.

Gözümden yaş dökülür, ayrılıkla doldu dünya,
İnleyişler içinde yanar ağlayan mum yine.

Gam çölünde yanar âşığı serap alır,
Kördüğüm çözülmeden biter ömür yine.

Can vermek isterim aşk yolunda sevgiliye,
Feda ederim yoluna, neyleyeyim fark yine.

Sevgiliye kavuşmak isteyen âşık, habersiz olur,
Her nefes ümitle yanar bir kandil yine.

Mansûr gibi meydanda aşkla dara varır,
Sırlar açılır gönülde, o sevgili feryat yine.

Ezelden âşık olan, sonsuzluğun özünü bulur,
Fânî dünya içinde dua olur mübarek yine.

Hakk’ın nuru gönle her an iner,
Tecellî sırrıyla yanar gönülde ışık yine.

Bir muhabbet şarabı içildikçe safâ olur,
Hakikat meyhanesinde coşar özlem yine.

Ârif bilir ki bu can da fanilik içindedir,
Bâkî olan cemâle döner her idrak yine.

Mescitte secde eden, hakikî derviştir,
Her rükûda kalbinden geçer Hakk aşkı yine.

Mansûr’un “Enel-Hakk” diye meydanda haykırışı,
Hak yoluna girene küçük bir işaret yine.

Aşk sultanının yolunda taç da sancak da bulunmaz,
Dervişe tek külah yeter, bir hırka yine.

Her an Hakk’ın zikriyle gönül dolup taşınca,
Gözlerden yaş akar, kalp arınır yine.