Ruhumda kaç mevsim geçti,
iz bırakmadan,
Her biri bir düş gibi doğdu,
sessizce battı.
Eskiden kuşlar konardı
avuçlarıma,
Şimdi rüzgâr bile uğramaz
yorgun sokaklarıma.

Bir pencere vardı,
içime bakan,
Orada beklerdim
bir tebessümü,
Bir özür gibi düşsün
diye kalbime.
Ama tebessüm de
unuttu beni,
Gönüller başka
baharlara açıldı.

Bir isim vardı,
içimde yankılanan,
Şimdi harfleri bile
suskun.
Bir gül vardı
gözlerimde,
Şimdi aynalar bile
geçip gidiyor önümden.

Bir mendil gibi katladı
beni zaman,
Anılar döküldü,
solgun yaprak gibi.
Bir ses ararım,
yankısı suskun olan,
Bir gül ararım,
açmayan bahar gibi.

Ama bilirim,
her kışın ardında
saklıdır bir dirilişin
feryâdı.
Bir gün yeniden uyanır
kuş sesleri,
gül açar gönlümde,
ışır rüyâdı.

Ve ben bilirim ki —
her yalnızlık taşır
bir müjdeyi gizlice:
Geliyor bahar,
geliyor sevince,
geliyor kalbime,
ışığın ince ince.

SEVGİ ŞAİRİ