Şaşıyorum..
Ölenlerin yalnızlığından
Ve elveda dediklerinde
Bulamadıkları tek bir sözcükten,
Geride kalanlara..

Beklemek, bir keder işi
Yok olup gitmesinin zamanın
Günler kısalır
Aylar kısalır
Ve yıllar ..

Hatırlanmak,bir şiir sanatı
Gördüm ,mısralarımın toprağın altında nüks ettiğini
Türlü diller konuşan , şairlerin dudaklarının kuruduğunu
Şairlerin yazgılarına ,duyulan sahte gözyaşlarını
Bu keder ,sayfaları çevirmek gibi değil
Alınlarında yeni bir dünya düzeni,seyrek yazılan şiirlerden doğan


Mevzuyu ucuza kapatıyor korkularımız
Unutulmak ,artık ay’a aşık olamamak
Bahçelerinde ısırganların boy verdiğini görememek ve çürük elmaların kokusunu
Yarayamamak bir tohumu içinde ne var diye
Büyük bir merakla unutulmak


Hatırlar;
saçları ,ülküsü ve dili unutulmuş genç bir kız ve koltuk altları terli bir oğlanla yattığını
Ve haykırdığını
Kaçmak istediğini ,sevişmelerin olduğu tüm kentlerden

Ne Unutulmak
Ne Hatırlanmak
Ve ne de ölmek
Başımı yastığa koyuyorum
Ben hiç kimseyim
Uyumak, hiçliğin zarefetiyle
Sıradan olmak ,bir kurbağa gibi
Sıçramak,sıçramak,sıçramak..