Kibirli Nemrut
Yürek çalan put
Kalpazan mabud
Ne kendine faydalı.
Ne öldürebilir,
Ne yeşertebilir bir dalı...
Yakasıca Cahîm.

Karanlığı yudumlar
Sineklerin ezdiği,
Yenilmiş bir komutan
Aklınca sonsuzluğa
Kafa tutan bir sultan
Nar’a çıkan yolları
Fütursuzca adımlar,

Sinsi sinsi didikler sineleri
Bir vahim,
Bir bozuk,
Bir kırık şekil,
Durulmayan bir işkil

Gerçeğin tam ortasına
Çöreklenen
Gölgeli kara kuru bir yalan,
Korkutan,
Kirli bir vehim ...
Mağrur bir hezeyan;
Gökleri taşıyan
Sarsılmaz direklere,
Ağır gelen bir ziyan...

Kaskatı yüreklere;
Çökmüş engereklere
Meydan okuyan
Bir el uzanır,
Kalkar, iner bir balta
Yıkılır müstekbir sulta,
Yol açılır göklere.

Alevlensin güller,
Yeşersin küller
Yok olsun keşmekeş
Yan, durma yan ey ateş
Serinlesin İbrahîm..

Lutfet Ya Rahîm
Durmasın yansın ateş,
Kor kor güller açılsın,
Serinlesin İbrahîm.

Sönme yan ey ateş
Tükensin bu devasa,
Şedid bir azaba eş,
Hiç bitmeyen kargaşa,
Serinlesin İbrahîm.

Bu ateş, bu alevler
Bu kor ey İbrahîm..
Sen gir ki
Serinlesin rüzgarlar

Sor ey İbrahîm
Sen sor ki bilelim
Kır ey İbrahîm
Sen kır ki dirilelim.

Keskin, sivri bir bıçak
Yağmurları özgür kılacak
Vur ey İbrahîm vur!
Deşilsin çıban
Vur ki dirilsin kurban.