Yanlışlardan çıktım yola, sırtımda günahlarım,
kahpe bir ezgi dudaklarımda,
nereye gittiğimi bilmeden yine düştüm yola.
Ben biliyorum bu hallerimi yine yeni bir günaha gidiyorum,
ağır gelmiyor sırtımdaki yük,

günah çeker beni.
Öyle olmasa tek yanlışla bitirirdim bu yolu.

Ben biliyorum bu hallerimi,
yanlış sevmelerdeyim yine,

Doymak bilmez bir hasretle sarılıyorum günaha.
Bu ne iştahlı bir arayış.
Parmağımı daldırıp hayata iştahla yalıyorum,
Hayat tutan mutluluk yalar, tutunuyorum hayata,
ne verirse onu alıyorum ondan itiraz etmeden,
suratımı ekşitmeden,
acılardan haz almayı öğrendikçe
daha yaşanılası oluyor hayat.


Dibine vuruyorum hayatın, rakının, aşkın, hazzın, günahın.

Kanlı bezlerle sarıyorum ufak tefek çiziklerimi,
genzim yanıyor kan kokusundan,
çivi çiviyi söker devam diyorum.

Kim demiş kısa diye upuzun bir yol bu,
yürüdükçe uzayıp,
geriye baktıkça kısalan,
hiç bakmadım geriye.…

Küfrediyorum utanmadan hiç,
sonra bir arsızlık bürünüyor bedenim, kendimi daha çok seviyorum.

Kağıttan gemiler yapmadım, kağıtları ben öylece suya attım,
batmasını ihtimallere bırakmadan,
üstüne utangaçlığımı,
masumiyetimi yazdım önce,
sonra bıraktım öylece.

Ben bilirim bu hallerimi….

Heyyyyyyyyyy aşk!
Bıraktığın yerdeyim gel al beni

Günah gerdanımda,
aşk ayak bileğimde dans eder benim.Dikenlidir tenim,
acının hazzına kapılan, kapılır bana da.

Heyyyyyyyyyyy namus!
Bıraktığım yerdesin, gelip alayım mı seni ?