Bir zaman kelebek gibiydik,
Çekiciydi yaşam
Çok gülerdik , arkadaşlarla
Şakalaşır
Her gün denize , ovaya ,
Dağa çıkardık
Haziran kargılarımızın ucunda
Kalın sivridir ucu üçlü çarpma
Küspeyle yemlerdik Limanın
Bir köşesini
Çarpmayla üçer-beşer çekerdik
Taze kefalleri
Ne kadar hızlı çarparsan o kadar balık
Kovada tuzlu suda oynaşırdı balıklar


Güneşin batışı kızıllığı selamlardı bizi ,
Suyumuz , yiyecekler bitmiş ,
Dönerdik evlerimize
Mutluluk ağacına çıkardık
Ailemizle hoş-sohbet olurduk tuttuğumuz
Balıklarla
Bisikletten hiç inmezdik arkada oturan
Arkadaşımla
Dik yamaçlar tırmanırdık iki yüz evlere..
Yorgun kan-ter içinde
İki sıcak ekmek alırdık
Köşe başı fırınından
Anneler beklerdi..
Çocuklarını doyurmak için


Her çocuğun annesi
Arkadaşının annesiydi
Tahta-taraba yarı betonarme
Evler kireç badana , plastik boyalı
Sardunyalar sarkardı pencerelerden
Tarlalar ekili çilek kokardı
Sağlam binalar bir-iki kat
Yıkılmazdı üstümüze
Modern yaşamda
Biz ruhlarımızı kaybettik...
Ansızın...20001 yılından sonra
Sevip , sevilmeyi , sayılmayı unuttuk
Kibar , saygın insanlar göç etti ansızın
Birileri utanmadan kovdu bu ülkeden ,
Bunlar....doktormuş okumuş insanlarmış
Giderlerse gitsinler bu ülkeden....!