Sen gidince yanımdan ve benden
Hayallerimden, umutlarımdan
Bizden gidince ansızın sen
Bu şehre sensizlik çöktü
Daha da kötüsü sensizlikle beraber
Bana koca bir sessizlik çöktü
Dışımda artık sürekli dalgınlıklar
İçimde ise ıssız bir sahil kaldı
Senin olmadığın o koca sahil bana
Ne keyif verdi, ne de zerre kadar haz

Yokluğun bir fırtına kopardı içimde
Sana uzanan tüm dalları kırdı acımasızca
Çok sevmekle, nefret etmek arasında
Bir köprü kurdu içimde gidişin
Bana birine asla çok bağlanmamayı
Ve kimse için kendini ötelememeyi öğretti
Gidişin ateşti, gidişin kordu, gidişin yangındı,
Ama içinde yanan bir kişi oldu sadece
Ve o kişi ile beraber geleceğe uzanan
Umutlar yandı, kül olurcasına içimde

Beni koparırcasına yarım bırakıp gidince
Hesapsız ve uçsuz bir öfke oldu bende
Sadece kendime duyduğum bir öfkeydi bu
Kendimi sevmek için, içimde ayırmış olduğum
Ve sevgimi de sana çaldırmış olduğum içindi bu öfke
Herşeyi sana verip, sana feda edince ömrümü
Geriye gerçeklerle yüzleşmek kalmıştı sadece
İçi boş bir ömürle yüz yüze kalınca
Ve dermanı kalmayan bir bedenle yaşayınca
Gidişinle nedense yüzleşemedim hiçbir zaman