Yüreğimde yine, fırtınalar kopuyor.
Karanlık ruhumu kasıp kavuruyor.
Gökyüzü inadına berrak.
Sanki alay edip yalnızlığımı,
Yüzüme vuruyor.
Yıldızlar öyle parlak ki, bir anda ruhum,
Semaya yükseliyor.
Derin bir muhabbete başlıyorum,
Yıldızlarla.

Ay yanı başımda duruyor,
Gülen yüzüyle, seyrediyor bizi.
Sonra, samanyolun da yürüyorum.
Ellerim ceplerime saklanmış.
Dudağımda bir ıslık,
Ayağıma takılan hayal kırıntısına,
Şöyle bir tekme savuruyorum.
Sahi, ya o hayallerimin hınzır elebaşı,
Kalbimin en ücra yerine mi saklanmış?
Elma dersem çık, armut dersem çıkma,
Dedim sanki.
Offf kalbim saklamasa biliyorum da, neyse.

Çoban yıldızına selam verdim sessizce.
Seher yıldızı kesti yolumu, dönmelisin dedi.
Dönecek yerim yok ki dedim.
Israrcı, anlamıyor kalbimin ızdırabını.
Anlamıyor seher yıldızı.

Sonra coşuyor gözümün pınarları.
Kalbimden gelenleri topluyor bulutlar.
Birazdan akıtacak çiçek bozuğu,
Solgun yanaklarıma.
Rüzgarın elleri silecek gözyaşlarımı.
Kulağıma, yanık bir türkü söyleyerek.
Daha ne kadar yolum var bilmiyorum.

Birazdan güneş doğacak.
Önce yıldızlar terkedecek,
Bu hayat yorgunu olan düş kaçağını.
Sonra kadim dostum ay.
Darılmıyorum onlara,
Onlarda haklı aslında.
Çok önceden, hayat yaptı yapacağını.

Hiç bilmedim ben, vefalı bir gönlün sıcaklığını.
Kader bana vermedi ki mutluluk sırasını.
Söyle, nasıl iyileştireyim şimdi,
Bu yürek yarasını.
Sevdayı soruyorlar bana, söylesem sanki anlayacaklar.
Sevda diyorum be sevda,
Sevda dedikleri şey çıplak ayakla,
Dikenli bir yolda yürümek gibi işte.

Sonra, neyse diyorum, boşver,
Sevme kimseyi, inanma sözlerine.
Bu yalnızlık kaderin, anlamalısın.
Madem ki kapanmıyor açılan yaralar.
Yeni yaralardan kaçınmalısın.

…….Meryem Keskin……
…….21.11.2024……….