Oyun içinde oyun, yıkalım kaleleri,
Riyadan maskeleri, oyalım taş kuleleri.
İçin dışına çıksın; sönmesin şuleleri,
Haydi gönül pasın ver, görelim oyunları.

Rüzgârı üfleyen el, gaipten uzandı bak,
Mengenenin dişinde, başımda görünmez tak.
Setr etme hiç kendini; kurban ol, kendini yak:
Başım sığmaz dünyaya, bozalım oyunları.

İsyanın sesi soldu, bunu yapan hep kuldu.
Oyunun gölgesinde kalanın adı puldu
Oyun eden kendini, sonunda gafil buldu
Haydi gönül, pasın ver, yıkalım oyunları!

Ormanda susan arslan; ezme hiç koyunları
Vicdan terazin olsun adalet torunları.
Bir vücut gönül içre katalım toyunları;
Haydi gönül, pasın ver, savrulsun oyunları.

Fincandan zehir içtim, kırk yıllık dostluk hani?
İsmindir senin “Kani” — yakışır sana, yani.
Pamuk ipliği koptu; çelikse? Kalmaz şanı,
Kavanoz dipli dünya, kalmasın oyunları!