0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
56
Okunma
çünkü bazı eşyalar da öğrenmeli
insanın düştüğünü seyretmeyi.
koltuk dediğin,
oturunca gövdeni taşır,
ama düşerken
kalbini değil.
sen ona sarıldın,
o sana yaslanmadı.
belki de haklıydı,
her düşüşün bir yalnızlığı vardır.
ben bazen düşünüyorum:
ya insanlar da koltuklar gibi olsaydı,
oturunca yanımızda durup
düşerken bizi terk etselerdi?
herhalde daha az kırılırdık.
çünkü kırılmak için
önce tutulacak bir şey lazım.
5.0
100% (1)
