0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
36
Okunma
Anlatıcı, sevgisini kelimelere sığdıramayacak kadar derin ve güçlü hissediyor. Aşkını sadece hislerle yaşamak istiyor; yazıya döktüğü sözler, bu derinliğin küçük bir yansıması ancak gerçek duygularını tam olarak ifade edemiyor.
Sevdiği kişi, anlatıcı için hem en değerli hem de en özel insan; onun her haliyle kabul edilen ve tüm sevgisinin odaklandığı kişi. Anlatıcı, bu duyguyu dünyaya sergilemek yerine, sadece sevdiğiyle paylaşmak istiyor ve bu şiirin mahremiyetini koruyor.
Hikaye, aşkın içsel bir deneyim olarak yaşanmasını, derin bağlılığı ve özel paylaşımların değerini anlatır. Sevgi, hem büyüleyici hem de korumaya değer bir hazine gibi sunuluyor.
Acını yazarım da sevgini asla,
Sığdıramam bu sayfalara.
Seni anlatırım da aşkımı asla,
Sergilemem bu tezgahlarda.
Sevdiğimi hissettirim iliklerine,
Uzanırım sevdiğim serinliğine.
Yanağından bir makas tatlılık,
Gözlerinden şifa alırım sevdiğim.
Seni sen olduğun için seven,
Kaç kişi var benim gibi bilemem.
Seni sen olmadan seven diyorum,
Varmıdır benim gibi sevdiğim?
Benim her şeyin en güzelini hak eden,
Sevgimin tümünü üzerine çeken,
İçimdeki duyguların hükümdarı,
En güzel sözlerimin sahibi kadın.
En çok sana yakıştırdım aşkımı,
Hislerimle, tüm enerjimle beslediğim.
Üzerine tek titrediğim kadın,
En sevdiğim, en korktuğum sevdiğim.
Şimdi sana ne söyleyeceğim?
Yazmayacağım, kimse bilmesin.
Sen de okuma başka bir yerde,
Belki sonra beraber okuruz.
Olursa o gün, okuruz sevdiğim,
Beraber okuruz bu şiiri — helalim.
