Nedenini bilmediğim bir arzuyla bugün her günkünden daha çok istedim yanımda olmanı.
Kolay değil, sensiz olmak,içinin yarısını boş tutmak,
Ve zor olanda eylül akşamlarında seni saramamak..
kolay değil her sabah bir martı sesiyle irkilmesi bu yoksul bedenimin.
Sahildeki kumsalın dalgaların vuruyuşla izini kapatması..
Ancak bu ayrılığın bir süreliğine oluşu,teselli dolduruyor yüreğime.
Her ne kadar bu sürenin uzunluğunu bilmesek de sonunun olduğunu bilmek umutlandırıcı.
Zaten her şey umut edebilmekle başlamadı mı ?
Seni düşünüp de kendimi kaybettiğim vakitlerin anısına yazdım bu mektubu sana.
yüzlerce karaladığım defterimin sana emaneti..sadece bir yaprağı
Bu aralar seni her şeyde bulur oldum.
Bazen otobüste iki sevgilinin başlarını yaslayıp uyurken ki rahatlığında,
bazen sokakta babasının elinden tutan bir çocuğun gözlerindeki güvende bulurum seni.
Düşündükçe nazım hikmet olasım gelir ve hep hasretini bir uçtan bir uca yakasım gelir...
Bir kuş hafifliğinde sana akar yüreğim, yokluğunda yok olmaktan korkarak.
Yaşadığı acıları anlatırsa sana gözyaşlarınla yıka yaralarımı.Ey sevgilim..
ya da hiç bekletmeden uçurduğumuz çocuksu uçurtmaları ucur gittiğin yerden..
Bizi bekliyor şehirler ve seni bekliyor gölet olmuş bir nisan yağmurunun çocuğu.