SENİN ŞEHRİNE GELDİM EY YAR


Senin şehrine geldim ey yar,
Adımlarımda sen, sokaklarda anılar var.
Rüzgâr bile sen kokuyor bu akşam,
Kaldırımlarda eksik bir çift iz arar.

Gözlerim vitrinlerde değil artık,
Bir gülüşün yansır camlardan aniden.
Bir kahvede çayın dumanına karışır adın,
Ve ben sensizliğe yeni bir yudum eklerim.

Saatler seninle durmuş gibi,
Bir akşamüstü buluşur gibi hayalinle.
Her adımda içimi titreten bir şarkı,
Senden kalan son hatırayı fısıldar kente.

Senin şehrine geldim ey yar,
Ama sen yoksun, suskunluk var.
Bir zamanlar göz göze geldiğimiz sokak,
Şimdi yabancı, şimdi sensiz, şimdi ıssız.

Bir çiçekçi den geçtim biraz önce,
Eskisi gibi bir demet gül almadım.
Çünkü anladım, çiçekler sen olmayınca,
Solmuş bir hüznün içinde darmadağın.

Senin şehrine geldim ey yar,
Yüzümde rüzgar, içimde fırtına.
Gülüşün kadar ince bir acıyla
Tüm şehir boynuma asılı bir hatıra.

Pencere ne baktım dün gece yarısı,
Işık yanmıyordu... belki de içimdeki gibi.
Oysa bilirdim, bir gün dönerim sana,
Bir ihtimal uğrarsın diye eski beni.

Ey yar, bu şehir artık bana dar,
Her köşesi adınla kazınmış duvar.
Gelmediysende, ben seni yaşadım yine,
Senin şehrine geldim… ama sen yoksun, ey yar.[