Unuttum sanma sakın toprağını taşını
Coşkun akan derede tozlu yolda ben varım
Nasıl unuturum ki boranını kışını Duman tüten damlarda bacalarda ben varım

Kerpiç evler canlansa sıvaları dökülse
Geceleyin camların perdeleri sökülse
Ay geceye doğarken bulut önden çekilse
Işık yanan her evde odalarda ben varım

Sokaklarda oynayan çocukların yüzünde
Kırdaki çiçeklerin yaprağında özünde
Bir ihtiyar ananın duasında sözünde Her namazda yükselen niyazlarda ben varım

Soğuk akan çeşmenin kürünleri taşarken
Yılkıya bırakılmış ala taylar koşarken
Selvilere tırmanıp ağaçlardan
düşerken
Acılarla inleyen çığlıklarda ben varım

Tandırdaki ateşte dumanlarda islerde
Geceleyin dağlarda dinlediğim seslerde
Hüzünlenen gözlerde duygularda hislerde
Yanaklardan süzülen damlalarda ben varım

Çınarım haydi söyle büyüdüğün yer nere
Yükseklere çık söyle göğsünü gere gere
Unutmadım vallahi unutmadım bir kere
Sap çekilen yollarda harmanlarda ben varım