Kini var nefreti var yılan gibi zehirli
Bir baltaya sap değil özü eğri ibişin
Kafasından kuruyor köylü değil şehirli
Gördüğüne inanmaz gözü eğri ibişin

Her olayda üstün o, ondan üstün olunmaz
Fındık ceviz kırılmaz, ekmek elle bölünmez
Ona göre et pişmez, tavuklar da yolunmaz
Ateş yansa narı yok közü eğri ibişin

Haklı olmak ona hak sen geç otur aşağı
Dünyadaki her canlı sanki onun uşağı
Çeşit çeşit giyinir olur ebem kuşağı
Poz veriyor âleme pozu eğri ibişin

Tuz alıp koşar oldu, Erciyes’ten Ağrı’ya
Çağırırsan gelmez ki inat yapar çağrıya
Oturup anlatsan da kulak tıkar doğruya
Söylenene inanmaz sözü eğri ibişin

Fıldır fıldır gözleri bazen kuru bazen yaş
Her akşam yal yese de ona göre güzel aş
Gittiği yolu yalan eli çaptır gözü şaş
Karda yürür izi yok izi eğri ibişin

Doğruyu doğduğuna pişman eder ilk elden
Konuşurken nem kapar hafifçe esen yelden
Koca dağı küçümser hem tepeden hem belden
Ufukları kapalı düzü eğri ibişin