Senin elin,
gözlerinde hâlâ gökyüzü taşıyan ,kanadı kırık yorgun bir kuş gibi kondu avucuma …

Benim ellerimse,
toprak oldu;
düşsen, saracak;
susasan, suyu verecek;
üşüsen, ateşi olacak.

Ne zaman
karanlık çökerse gönlüne,
ben senin göz bebeklerine
yıldız ekerim,
yolunu bul diye.

Bil ki,
İçimde bir ömürlük sabırlar ördüm sana
her biri dua kokar,
her biri “yanındayım” der.

Bırakmam ellerini sevgili,
ellerin ,benim kalbimin kıblesidir.
O kıbleyi terk eden,
kendi yolunu da kaybeder bilirim.

Her sabah nefesini göğsümde sayarım,
rüzgârın kanatlarına takılmış bir kuş gibi
içimde uçurturum seni
Her gecenin karanlığına karşı
gölgelerinin arasında bir mum yakarım,
titrek ışığıyla yol gösterir sana,
kaybolduğunu sandığın her an
yeniden yeniden yolunu bul diye.

Ellerin ellerimdeyken,
dünya durur, zaman nefesini tutar;
toprak ve su, ateş ve rüzgâr birleşir,
sana sımsıkı sarılmak için
her zerresiyle hazırdır kollarım.

Eğer bir gün
gözlerin düşerse yorgunluğa,
ben orada olacağım unutma,
yağmur olup saçlarına değen,
güneş olup içini ısıtan,
sessiz bir şarkı gibi
hep burada olacağım.

Bırakmam ellerini sevgili,
çünkü ellerin
benim evim, baharım, sığınağım.

her gece senin adını dualarıma katarım
ay, göğsümde senin ışığını taşır;
karanlıkta yolunu kaybedersen,
ışığım seni bulur, rehberin olur unutma.

Ellerin ellerimde değilken,
dünya ağır bir taş gibi üzerime çöker,
bense sabırla taşırım o ağırlığı,
çünkü senin elin benim güvenli limanım,
ve limanlar fırtınaya teslim olmaz savaşır.

Gözlerindeki denizi bilirim sevgili,
her dalga bir sır, her kıyı bir hatıradır …
Ve sen yorulduğunda,
ben o denizin dalgalarını dindirir,
sana huzur olurum,
sessiz bir bekleyişle,
yüreğimdeki sevgimle…

Bırakmam ellerini sevgili,
çünkü senin ellerin
benim kaderim, güvenim, yuvam.
O kıbleyi terk eden
kendi yolunu kaybeder bilirim,
biz, her an yeniden buluruz birbirimizi,
her fırtınada, her sessizlikte,
her yitirişte…

Ben nd seni ,
Nede ellerini bırakmam sevgili..

Peri Feride ÖZBİLGE
04.09.2025