Şiirde ince ünlüler kalın ünlülerde hissedilir ölçüde fazla, bu da şiirin içe dönük ve hüzünlü hatta kırılgan bir sesle yazıldığını gösteriyor.

Yumuşak ünsüzler şiire dalgalı, dingin bir su akışı hissi veriyor.

Her yaprak bir hüznün defteri dizesinde eve i sesleri içsel yankı ve süreklilik duygusu veriyor.

Rüzgar, kudretin nefesiyle dizesindeki r’ler dizeye titreşim katmış.

Şiirde sonbahara uygun yaprak, toprak, gökyüzü, yağmur, dallar somut objelerinin yanında sır, hüzün, sabır, vedanın sızısı, faniliğin tebessümü gibi soyut objeler de var. Yani somut objeler fiziksel dünyaya soyut objeler ruhsal ve metafizik boyuta işaret ediyor.

Şiirde birkaç anlam katmanı var:
Sonbaharın görünüşü
Hüzün, sabır, yorgunluk hatta veda
Faniliğin tebessümü; başlangıç ve son döngüsü.

Şiir yaşam ve ölümün kaçınılmaz döngüsünü anlatıyor. Başka bir ifadeyle kader ve rıza. Sonbahar bu kaderin sessiz, bilge yüzü.

Şiirde doğanın ve insanın kaçınılmaz akışına işaret var. Doğa/yaşam önceden belirlenmiş bir ritmle akıyor.Ancak şiirde kader sert bir zorunluluk değil. Kaderin nazik dokunuşu var sanki.

Bu şiirde sonbahar sadece bir mevsim değil, ruhun aynası, yaşamın öğretmeni (şairimiz de eğitimci). Her yaprak, hem faniliğin hem de sonsuzluğun sessiz mesajını taşıyor. Şiirde doğa insan, metafizik harmanlanmış. Akışkan ve duygusal diliyle okuru hem hüzne hem de bilgece bir kabule davet ediyor.

Bu güzel şiir bizlere okuttuğu için saygıdeğer hanımefendiye şükranlarımı sunuyorum.

Saygılarımla.