-Kutlarim yine... Biri diyerinden muhtesem olmus...
-Yaradan cosan duygularinizi sahibine kavustursun diliyorum... Sevgiyle kalin...

GEL GİBİ II

Eridim bak
Karlar gibi
Karışmadan sulara,
Ne olur; avuçla
Durdur beni.

Parça parça oldu
Ufalandı kalbim
Savrulmadan,
Ne olur; sevginle
Topla beni.

Buz gibiyim
Dilim dönmez
Tutmaz elim,
Ne olur; gönlünde
Erit beni.

Gözlerin pırıl pırıl
Kolların açılır
Açılır yaklaşır bana,
Ne olur; sözlerinle
Coştur beni.

Ellerinde biçimleneyim
Bana baksın gözlerin
Öylece,
Ne olur; karşında
Dondur beni.

Anlayamazsam
Üzersem seni
Duymazsam sesini,
Ne olur; yeniden
Yak beni.

Bu ne müthiş bir aşkı dile getiriş, bu aşk beşeri de olur rahmani de çok güzel ifade etmişsiniz gerçekten cani gönülden kutlarım sizi üstad,

Aşk ateşiniz hiç sönmesin dileklerimle
saygılar

Anlayamazsam
Üzersem seni
Duymazsam sesini,
Ne olur; yeniden
Yak beni.


Şem (mum) modern zamanlardan önce hayatın merkezi olurken, diğer yandan şairlerin ilham kaynağı, hatta pervanelerin (gece kelebeği) ilgi odağı oluvermiştir. Buna göre pervane, mum alevinin çevresinde mıknatisi bir güç ile döner durur. Tıpkı sevgilisinin mahallesinden ayrılmayan aşık gibi. O kadar ki gittikçe daha fazla cesaretlenerek daha yakın takip etmeye, dönerken çizdiği çemberin yarıçapını daraltmaya başlar. Böylece cesareti şevkini arttırır, şevki arttıkçada cesaret bulur. Tıpkı sevgilisine yaklaştıkça daha fazla yaklaşmak için bahaneler arayan aşık gibi. Öyle ki pervane bir birkaç zaman sonra muma iyice yaklaşmış olur.Bu seferde onun gerçeğini anlamak ister ve kendisiyle onu aynileştirmek için dönüş çemberini iyice daraltır. Bu da sevgilisine yaklaşınca ona dokunmak, onunla konuşmak, onun sıcaklığını duymak isteyen aşığın haline benzer. Ve nihayet pervane mumun alevine kanadını uzatır ve aşk ateşi pervanenin narin vücudunu küle döndürür.

Siz yanmak deyince benimde aklıma Kitab_ı Aşktan Kanadını Aşk Mumuna Yandıran Pervane geliverdi Hocam..

Sevgim Saygım Baki..Kutluyorum şiirinizi!..