MAHKEME DEVAM EDİYOR

Gecenin nabzı atıyor taş duvarlarda
Bir rüzgâr, eski bir türküyü fısıldıyor
Zaman, bir mendil gibi katlanmış avuçta
Yıldızlar desem suskun bir mahkeme gibi

Bir kelime düşüyor, kırılgan ve ağır
Evvelden söylenmiş bir yemin gibi
Gözlerin, ulaşılması uzak bir liman
Oraya varmak, şiirin sonu belki

Ama ben hâlâ o türküyü dinliyorum
Duvarlarda yankılanan eski bir özlem gibi
Şiir bitse de, gece sürüyor içimde
Ve yıldızlar hâlâ susuyor, mahkeme devam ediyor

Suçlu kim dersen
Belki o geceyi dinleyen
Duvarlara yaslanıp
Hiçbir şeyi değiştirmeyen

Ya da belki yıldızlar
Suskun kalmayı seçtikleri için
Belki de gözler
Limana hiç çağırmadıkları için

Ama en çok da kelimeler
Düşerken kırılgan ve ağır
Evvelden söylenmiş bir yemin gibi
Susmayı bir kader sanan kelimeler

Hâlâ bir karar verilemedi
Bir tek sessizlik konuşuyor zamanda
Suç sabit belki, ama ceza yok
Çünkü herkes biraz tanık, biraz sanık bu oyunda

ERMAN ULUSOY
30 AĞUSTOS 2025
KIRKLARELİ