Gönül şiire inerse mısralar konuşur
Gözler mürekkebi emdirir
Yürek gidene ağlar
Peki kime ne diyeyim şimdi
Ne kalanım
Ne gidenim mevcut
Yüreğim ise alabilince sonsuzluk
Gözlerimin ardı doygun
Bıkkın
Suskun
Sevmeye
Bakmaya tenezzül etmemezliğim
Taşkınlığım
Evet taştım yüreğimi
Tarttım da
Ne gelenler gelenim
Nede gidenler gitmişliğim
Uzattığım mısralar elinde
El olunmuşluklar
Ah yokmuş bu muşluklar
Kaçında Kaçı puştluklar
Şiirin hangi haline uzansak
Hangi halini kucaklasam
Adı çarpar yaşamın
Adın değil mi "Hakikat"
Marifetleşiyor duygularım
Manayı bilmediğimden değil
Manasız izlerin tanığıyım
Bundan el uzatıyorum
Her diz kanayana
Yüreğini yaralayana
Evet merhametliyim
Zihnimin ardı her odaya
Her çarpan pencerenin kuşunu avuçlarım
Kuşları hep sevmişim
Elim yoldaş eli
Kırgın dallarda tutuşlarım
Bu şiiri yarım bırakıyorum
Yarımsı yarınlara...

M.SERİNKAYA