Öfkesine boy vermiş adamları
ret etmek yerine sevmeyi seçtik.
Kavgada yıkılmamak,
bir kadınlığın yürekliliğinin ispatıydı.

Kim öğretti bize
kalp eşitliğinin
emekle, bilek gücüyle kazanılacağını?
Ve ucunda ölümün olduğunu
hatırdan çıkarmayan asık yüzlü nehirler
aktı içimizde.

Hayat,
soluk renklerini tükürüğe boğmak yerine
yeni renklere dönüştürdü.
Benim sana dönüşüm
öylesine imkânsız bir yoldu;
geri dönüş,
zordan da öte görünüyordu.

Yıllarımız,
uzak diyarların köhne duvar diplerinde
bir başına geçti.
Ağlamak—
kendimizi teselli eden yine biz olduk.
Susmak—
bir diğer suskunluğun yankısıydı.

Karanlık,
uçurum uçlarını ayaklara tarif etti.
Bundan sonrası,
senin varlığının hüküm sürdüğü diyarlara
bin tövbe gönderip,
çıkıyorum hayatından,
sevginin kırk bir düğümle kutsallaşan kalbinden.

Ey sevgili,
sensiz
ve bir başına…

29-08-2025
ist