"Od düştüğü yeri yakar,
Değme dalda gül mü biter?
Ko dört dilin, çok kuş öter,
Bülbül ünü gelmemiştir."
Karacaoğlan

Senin geçmediğin bahçede gül mü biter?
bülbül mü öter senin olmadığın yerde?
ömrümün en kırılgan yerindeyim,
tut elimden
alıp beni yüreğine götür ey yar

Boynu bükük biriyim işte
deliyim, divaneyim, avareyim
sen yoksun dardayım
sen yoksun sonbahardayım
ne başımı okşayan bir el
ne de gözyaşımı silen var

Gözlerim yaralı bir gül
sesim kırık karanfil feryadı
özlemlerimle, hasretimle sensizim
yalnızlıklar büyütüyorum sokaklarda
gel yağmur ol, rüzgar ol, boran ol
savur beni diyar diyar
ey yar

Sen yoksun
virandır gülistanım
hayalim, düşistanım
Mecnun gibi şaşkınım
dikenler sarmış gönül bahçemi
çöle döndü nevbahar
feryadım ah-u zar
ey yar

Sensiz bahar mı gelir, gül mü açar bahçeler?
gül mü kokar, çiçek mi açar, gün mü doğar?
hüzün kokuyor şimdi her yer
hıçkırığa boğuluyor ırmaklar
rengini terk eden gül gibi solgun,
acısı saklı bir bağ gibi suskunum
umutlar boynu bükük
yarınlar yaralı
yürekler yorgun sonbahar
ey yar

Gel, gittiğin iklimlerden artık
sevdam, yüreğim ve ben sensizim
bilki, hasretinden başka yurdum,
sevginden başka muskam yok göğsümde
gel,
hasreti, çölü, ölümü bana bırak
alıp götür yalnızlığımı buralardan

Bilki, baharlar gelmiyor sensiz,
gül açmıyor bahçeler?
gül kokmuyor, gün doğmuyor
küsmüş dalına yaprak,
yağmura toprak,
kaynağına ırmak

Sevgi bir güldür
yürek bahçesinde yetişen
sevgi bülbüldür,
kanatları aşk nakışlı

gül mü biter senin olmadığın yerde?
bülbül mü öter ey yar?
ey yar?
gel,
geçmeden aşk-ı baharlar

Nuri Can