CANOM
Sen gittin
Bendeki sen gittin canom.

Sen gittin ruhum gitti.
Nefesim gitti.
Yarım kaldım,eksik kaldım.

Hasretin yavaş yavaş kendini hissettirirken,sensizliği içime sindiremiyorum.

Sensizliği alıştıramıyorum kimsesiz yüreğime.

Gönül sızım gün geçtikçe artıyor.
Acımı dindirmeye hiç bir söz, hiç bir teselli yetmiyor.

Kanadı yaralı beyaz meleğim.
Şimdi nerelerdesin, hangi diyarlara dokunuyor kadife yüreğin.
Hangi mevsime uyanıyor buğulu gözlerin.

Sen benim eksik yanım
Sen benim son hesabım
Sen benim tamamlayamadığım yolculuğum,
Ezelim, ebedim, ahirimdeki son dileğimsin derdin, canom.
Sözümüz söz derdin
Hani nerde verdiğin sözler.

Kimsesizliğe bırakıp giderken beni, yorgun ellerim sensizliğe nasıl tutunacak.

Ocağımı söndürenim.
Artık darmadağınık bir haldeyim.
Yüzümü yıkamıyorum.
Saçımı taramıyorum.
Günlerdir o sevdiğin kazağımı da çıkarmıyorum üzerimden.

Uykusuzluğa yenik düşen gözlerimi,
hiç hatırlamadığım, başıboş sokaklara açıyorum artık.

İçim sen, dışıma dökülen sen.
Nasıl toparlanırım bilemiyorum.
Düşünmek bile istemiyorum canom.

Söz verdin ,bensiz hiç bir yere gitmeyecektin.
Sen sözünü tutanımdın.
Sen beni hiç incitmeyenimdin.

Kızmıyorum sana, kırılmadım da
Vardır bir bildiğin senin.

Böyle olması gerekiyordu,
Böyle de oldu.

Sensiz yaşayamam derdim,
yaşıyorum işte.
Sensiz nefes alamam derdim
alıyorum işte.
Büyük konuşulmaması gerektiğini
canımı yaka yaka öğrettin bana ,
bırakıp gidişinle canom.

Canom diyorum sana
Çünkü sen canımdan öteydin.
Candan öte olmak kolaymıydı.
Değildi elbet.
Çünkü can olmak, candan olmaktan geçiyordu.

Böyle olması gerekiyordu
Böyle de oldu.

Sen gittin
Bendeki sen gittin.
Ben sana can oldum da ,sen bana yar olamadın canom.
##24/02/2025##
##Elif Ümit Çetin##