1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
182
Okunma
Kasketimin altından
bir serinlik iner alnıma,
kimse görmez,
ama ben bilirim…
Bahçe demirine yaslanmışım,
rüzgâr kulağıma fısıldar:
“Yalnız değilsin,
yanındayım…”
Çorba tasında buhar tüter,
bir el görünmez dokunur kaşığıma;
sanki sofrada bir misafir
oturur da hiç kalkmaz.
Bazen içimde fırtına kopar,
bazen deniz karışır göğe,
ama bir ışık gelir
gözümün önünde yanar,
yolu aydınlatır.
Ben derim ki:
Dünyada ayyaşım belki,
ama gökte meleklerin
mahbubudur gönlüm.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz