0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
49
Okunma
Kınadıklarım
Kınadım bir işi, düştüm tam ortasına,
Kendi elimle bağlandım nefsin tuzağına.
“Ben yapmam!” dedim, kibirle söz söyledim,
Hak bana gösterdi; en evvel ben eyledim.
Gönül sandı temiz, nefsin hilesi gizli,
Hak perdeyi açtı, gösterdi gerçeği gizli.
Kınama kimseyi, imtihan sana döner,
Taş attığın gönül, gün gelir sana söyler.
Her kul düşer bazen, her kul yanılır,
Sabırla bilen kul, sonunda arınır.
Tevekkül kapısıdır, sığınan için emin,
Orada nefs erir, gönül bulur selâmın.
Ey gönül, kınama, bil ki sen de aynısın,
Kınadığın iş belki, yarın senin payındır.
Ders al düşüşünden, şükret kalkışına,
Nefis seni yaksa da, Hak çeker kapısına.
Her hatada sır var, her yanışta hikmet,
Kınadıkça değil, bağışladıkça rahmet.
