Yakuttan parlayan garip öfken
Volkandan savrulan küle dönerken
Toprağa düşen kızgın damlan
Narının ateşi yeri yakıyor
Anladım, sarardım, anlar yıkıyor.

Kalkarken asi rüzgarın göğsüme
Söz değil artık suskunluk isyan
Bir büyük yangın içinde insan
Kimine saman, kimine ihsan.
Anladım, sarardım, anlar susuyor.

Kül rengi sabahın yankısı duysan
Terazi; kefenin dengesi şaşmış
Allara boyanmış, görmeyen insan
Mazlumun sesi arşlara varmış
Anladım, aradım, anlar kaçıyor.

Bir yer ararım kuşları cıvıl
Bir yer ararım suları berrak
Kanarım, yanarım, içimi yararım
Bir yer ararım mazluma parlak
Anladım, taradım, yarın bakıyor.

Bir yer ararım adalet doğsun
İnsanlık adımı gül için açsın
Zincirler kopsun, karanlık bitsin
Işıktan konuşsun her suskun insan
Anladım, umudum ekin açıyor.

Mehmet Tevfik ELTAS