1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
361
Okunma
Kendime Döndüm
Bir zamanlar senden ibaretti her şey,
Bir gülüşün yeterdi, ben olurdum hiç…
Ne varsa unuttum, sadece seni değil
İçimde bir yol vardı,
Ve sonunda kendime döndüm.
Aynalara küsmüştüm, bakamazdım yüzüme,
Gözlerimde sen, ellerimde boşluk.
Şimdi yürüdüğüm her sokak tanıdık,
Kalbim bir başka atıyor,
Çünkü kendime döndüm.
Sen gittin…
Bense kaldığım yerden yeniden doğdum.
Suskun bir çiçek gibi açtım karanlıkta.
Ne sevdiğimden utanıyorum artık,
Ne de sevilmeyişimden…
Zaman öğretmedi,
Ben öğrendim!
Her gidenin ardından “kendinde kalan”ı…
Ve her biten aşkın ardından
Kalan hayatı…
Şimdi ne sen varsın, ne de yarın kaygısı.
Sadece ben…
Biraz kırık, biraz eksik, ama
Artık tamamım.
Çünkü sonunda
Kendime döndüm.
Hakkı kalabalık
5.0
100% (2)
Cevap Yaz