Ya şu şairliğim olmaz olsaydı!

Günün güzelliğini nasıl bilirdi?
Hangi sevgi onda mânâ bulurdu?
Kime gönül verir, kimden alırdı?
Her hece sırlanıp gizli kalsaydı;
Ya şu şairliğim olmaz olsaydı!

Farklı yerde aynı histe gezdirdi.
Orada dostların hâlin sezdirdi.
Hemhal edip ona derdi çözdürdü.
Ne mümkündü kendi halin salsaydı;
Ya şu şairliğim olmaz olsaydı!

Ak yazımı ahde vefa eyledi,
Derdime tasama sefa eyledi.
Yazan kalemimi şifa eyledi,
O hekim değil de hasta kılsaydı;
Ya şu şairliğim olmaz olsaydı!

Oysa mahcup idim, yüzüm de yoktu,
Say say bitmez hesap kitabım çoktu.
Günaha kefaret için dert çekti,
Kıymet bilir miydim yükü alsaydı;
Ya şu şairliğim olmaz olsaydı!

Hayal hakikate ezelden tabi,
Her hece bağlı da görünmez ipi.
Bak sen de çekmişsin ey Cemal Abi,
Şiir tat almadan son da bulsaydı;
Ya şu şairliğim olmaz olsaydı!

Şu can pazarında gezmem dese de,
Her hayatı tek tek süzmem dese de,
Bir ömür üstüne yazmam dese de,
Nefesi vermeden sözü kâr saydı;
Ya şu şairliğim olmaz olsaydı!