İstanbul 4

Kimine gün doğar, kimine batmaz,
Kimine sokaktır, kimine satmaz.
Kimine kapıdır, kimine açmaz,
Suskun bir sır gibi durur İstanbul.

Kimine bir liman, kimine fırtın,
Kimine yasaktır, kimine ferman.
Kimine çoşku, kimine yalnız an,
İçine sığmaz bir şehir: İstanbul.

Kimine aşktır o, kimine hüzün,
Kimine ilk nefes, kimine son gün.
Kimine bir rüya, kimine üzüm,
Bağında sarhoş olan var İstanbul.

Kimine yaralı bir eski şiir,
Kimine sarmayan kırık bir fikir.
Kimine yabancı, kimine de pir
Özlemle beklenen yarsın İstanbul.

Kimine bir çığlık, kimine türkü,
Kimine bir bulut, kimine durgu.
Kimine geçmişin sonuncu kurgu,
Zamanla yarışır durur İstanbul.

Kimine suda bir yansıma gibi,
Kimine derinde sancı daimi.
Kimine tutsaklık, kimine gemi,
Bir liman değil mi sensin İstanbul?

Kimine çözümdür, kimine derttir,
Kimine ciladır, kimine settir.
Kimine örtüdür, kimine nettir,
Gizemi çözülmez halin İstanbul.

Kimine bir vuslat, kimine veda,
Kimine tek hece, kimine ada.
Kimine bir yangın, kimine seda,
İçinde yanarak kalır İstanbul.

Kimine her sokak ayrı bir destan,
Kimine çıkmazdır, sonu da yalan.
Kimine anıdır, kimine zaman,
Kimine gül, dikene dal İstanbul.

Kimine gündelik, kimine kutsal,
Kimine geçici, kimine kal kal.
Kimine suskunluk, kimine masal,
Dillerde dolaşan halin İstanbul.

Hakkı kalabalık