Hangi yürek

Gündüzlerim bile oldu karanlık,
Gönlümde yanan bu ateş yanıklık.
Ne bir dostum kaldı, ne de bir ılık,
Sözle ısıtan bir gönül selamı.

Kime anlatsam da derdimi bilmez,
Gözyaşım akar da yaram silinmez.
Ne gecem dinlenir, ne günüm gülmez,
Kırıldı gönlümde sabır kalemi.

Yollara düşmüşüm izsiz, sessizce,
Ararım kendimi dünden geriye.
Sığındım duaya, kaldım dileğe,
Bir tek Yaradan var bana merhamet.

Ayrılık ilmek ilmek işlenmiş içim,
Kahrı bende, yoktur başka suç için.
Bir gurbet türküsü döner biçim biçim,
Sussam da ağlar gözlerim ansızın.

Hangi yürek kaldırır bu kadar yük,
Umutsuzlukla dolu her bir gülüş.
İçimde yiten o çocukluk gülük,
Geceleri sarsar sensiz hevesim.

Bir dua beklerim, bir sıcak nefes,
Yalnızlık üstüme yağmur gibi ses.
Her adımda bir hayal, bir heves,
Solan bahçemde açmaz ki menekşe.

Yüzüm gülmese de gönlüm güler mi,
Neşeyle dolan o günler döner mi?
Aynaya sorsam “sen kimdin?” der mi,
Kendimden geçtim, kalmadım kendime.

Hakkı kalabalık