Merhaba sevgili.
Umarım hayatında her şey yolundadır.
Umarım yalnızlık seni de vurmamıştır.
Biliyorum uzun…yıllar geçti aradan.
Sana iki satır yazmayalı,
Uzun yıllar geçti.
Bir zaman sonra insan geçen zamanı,
Unutuyor elbette.
Kaç mevsim geçmiş, kaç ay, kaç hafta,
Ya da kaç gün, ne önemi var ki.
Yokluğun bin yıl, varlığın bir gün…

Bunca zaman sonra nerden çıktı,
Bu mektup deme sakın.
Aslında çok yazdım sana.
Sayfalar dolusu şiir yazdım mesela.
Gece ve gündüz hep yazdım,
Senin haberin bile olmadı…..

İtiraf ediyorum çok deryaya yelken,
Açtı yüreğim.
Alabora oldu gönül teknem,
Başladığım yere, hep geri döndüm.
Sonunda anladım ki,
Kürek çekmekten yorulan yüreğim,
Huzurlu limanını özledi.
Adresin hâlâ aynımı bilmiyorum,
Aklımda kaldığı kadarıyla yazıyorum….

Yine resim yapıyor musun?
Bazen soruyorum kendime,
Yolda görsem tanır mıyım diye.
Saçların ağarmış olmalı.
Yüzünde de, çizgiler vardır mutlaka.
Malum hayat olduğumuz yerde,
Bırakmıyor hiç birimizi.
Ne kadar değişsen de,
Gözlerin hala aynı bakıyordur.
Buğulu ve marur.
Yanılmıyorum değil mi?

Son zamanlarda seni düşünmekten,
Kendimi alamıyorum.
Sanırım bende yaşlanıyorum,
Olur olmaz her şeye duygulanıp,
Ağlıyorum işte.
Ölmekten değil ama,
Seni görmeden ölmekten çok korkuyorum.

Son şiir kitabımın adı sen.
Başka ne olurdu ki zaten.
Yazdığım bütün şiirlerse sana hitaben…

Yokluğunda, bende çok bir şey,
Değişmedi aslında.
Hala günbatımı eşliğinde,
Kürdi ve hicaz makamında,
Şarkılar dinliyorum.
Orta şekerli kahvem,
Yine ayrılık tadında.
Gül kokulu lokum var, fincanın kenarında.
Yine sen yoksun yanımda.
Bana göre tüm ayrılıklar hüzzam,
Makamında…..

…..Meryem keskin……
……14.09.2024…….