İki satırda yazsan...yürekten ,
Şair derim ben yazan yüreğine ,...
Kalem yazarken.. kağıt kıskanırmış ,
El oğlu...bilmez konuşur...
Şiirlerini yazıp-çizerken...
Hem yazar hemde öğretirmiş
Bilip-bilmez ; herkesi cahil sanır ,
Kendini kağıttan kaplan tanır...!
Boş lafa-dolu ahkam kesermiş....!
Öğretirmiş şairliği öten bülbüle , ,
Ey bülbül feryat -figan etme...
Yazıp-çixene öğretir şairliği...
Gül dalında güzel öter durursun....
Aşk ,sevgi ,muhabbeti kalem yazmazsa ,
Saz -söz söyleyen aşık olmazsa...
Yüreğinde suzı suzan kadının nerde...?
Geceler....aşk ateşinde yangın yeri...
Ten-tende birleşip....sevişirken ,
Cennet bahçelerinde ,
Ozanlar , mevlanalar . yunuslar...
Pir sultan abdal’lar yazıp-çizerken kelamı ,
Dergahta dil bilgisi-gramer , uyak mı..
Öğretirler sanırsın...?
Allah diyen yüreklerde esaret...
Diller doğruyu söyler hak yolunda...
Onlar...can içinde canan oldular ,
Dilleri...ayıpları örten geceler gibi...
Dediler...bilenle-bilmeyen bir olurmu...?
Güzel rabbim...kelam öğretti bize....!