Gidenin Ardından Kalan

Biliyor musun sevgili,
Sana çok zaman ayırdım.
Çok affettim, çok bekledim.
Biliyorum, önceliğin olmadım hiçbir zaman.
Hayatındaki sıradan biriydim,
Ve yoruldum bundan.

Artık seninle geçen gecelerin bile tadı yok…
Işıksız, soğuk, anlamsız geliyor.
Bir zamanlar,
Bir gün düzeleceksin diye umudum vardı.
Şimdi mezar sessizliği gibi
Bir boşluk var yüreğimde.

Kabul etmesi ne zor ama...
Bitti bendeki sevgi.

Hüzünle ayrıldı yollarımız,
Ne bir veda, ne bir iz…
Sadece sessizce eksildik birbirimizden.
Anlamı yok artık,
Gelsen ne yazar?
Gelmesen ne yazar…
Zaten alıştım yokluğuna.

Yanındaydım oysa,
Varlığım yetmedi sana.
Herkese gülen gözlerinde
Hep soğuk bakışın vardı.
Ruhumu feda ettiğim ruhun
Bana kapalıydı hep.

Gözlerinde hep bir mesafe vardı.
Uzak değildin ama çok uzaktaydın.
Ben o uzaklıkta kendimi kaybettim.

Artık anlıyorum...
"Biz" diye bir şey yokmuş.
Aynı odada iki yabancıydık aslında.
Aynı hayalin içinde iki farklı karakter…
Sen kendince etrafına duvarlar örmüşsün,
Beni o duvarların dışında bırakmıştın.

İçeri girmek için
Ellerim kanayana kadar beklemişim.
Ama sen hiç duymamışsın,
Hiç görmemişsin…

Yönü belli olmayan bir yola çıktım.
Gittiğim yerin önemi yok,
Sadece uzaklara gidiyorum.
Geri dönülecek bir yerim de yok artık.
Gittiğim yerin adı yok.

Amacım bir yere varmak değil,
Sadece senden uzaklaşmak…
Yeter ki içimdeki suskunluğun
Sesi biraz azalsın.
Eyyüp Balta